Każdy z nas szuka swojego idealnego miejsca na ziemi. W którym będzie czuł się bezpiecznie, szczęśliwie otoczony miłością, wsparciem i zrozumieniem najbliższych. Do takiego miejsca, do którego z uśmiechem i radością w oczach będzie się wracało, po ciężkim dniu w pracy. Gdzie będzie można odpocząć, zrelaksować się i miło spędzić czas z rodziną.
Autorka w bardzo prosty i delikatny sposób potrafi pięknie mówić o emocjach. Czytelnik wszystkimi zmysłami odczuwa uczucia bohaterów i na krótką chwilę zatraca się w ich, często niełatwym, świecie. Są tacy jak my, z marzeniami, oczekiwaniami, poharatani przez los i nieuczciwość innych osób. Ania niezależnie jaką opisuje historię, potrafi wzruszyć, pokrzepić dobrym słowem, wywołać motyle w brzuchu, dobre wibracje w duszy i sercu, sprawić, że człowiek uśmiecha się od ucha do ucha. Nie zabraknie w jej powieści również i smutnych momentów, które doprowadzą do łez i złości na parszywy los, który spotkał bohaterów, jednak zawsze daje nadzieję na to, że po każdej burzy wzejdzie słońce.
Ta krótka opowieść jest niczym balsam, ciepła kołderka, którą można się opatulić. Mówi o poszukiwaniu własnego miejsca, o bólu zdrady, ogromnej miłości, walce o szczęście i o nieoczekiwanych motylach w brzuchu. Dajcie się wciągnąć tej niezwykłej historii, z lampką czerwonego wina. Gorąco polecam!
Komentarze
Prześlij komentarz